عكاسي براي افرادي كه مدل نيستند

همه با مدل ها كار نمي كنند. عكاسان زيادي هستند كه كارشان عكاسي از مردم عادي است، بايد كاري كنيم كه مانند مدل ها به نظر برسند. پس چگونه وقتي آن ها تجربه ژست گرفتن و كنترل صورتشان در مقابل دوربين را ندارند اين كار را انجام مي دهيد؟

در ادامه به هفت نكته اي اشاره مي كنيم كه به شما كمك مي كنند به سوژه هاي پرتره خود حسي مدل گونه دهيد.

۱. ژست دادن به مو

ما عموما به مو به عنوان قسمتي از بدن كه قابل كنترل است نگاه نمي كنيم، ولي واقعا ممكن است! اگر از سوژه اي با موهاي بلند عكاسي مي كنيد، موي بد اولين چيزي خواهد بود كه در عكس در آتليه عكاسي به نظر بيننده خواهد رسيد. قانوني وجود ندارد كه چه ظاهري بهترين است. هر شخص با مدل هاي مختلف مو، متفاوت مي شود.

اجازه دهيد فرض كنيم كه مشغول يك جلسه پرتره ساده بدون حضور آرايشگر مو و صورت هستيد. اولين چيز كه بايد در خاطر داشت اين است كه موهايي كه روي شانه ها مي ريزند، خيلي بد به نظر خواهند رسيد. پنج كار ديگر مي توان با مو ها انجام داد كه در عكس زير (شماره ۲ به بعد) مشاهده مي نماييد.

به هر قيمتي كه شده بايد جلوي موها روي شانه ها (شماره ۱) را گرفت. تمام مدل هاي موي ديگر بسته به ظاهر و حالتي كه مي خواهيد ايجاد كنيد، به نسبت مناسب ترند. دليل اينكه من از مو در هر دو جهت (حالت ۴ و ۵) عكس گرفتم اين هست كه به طور طبيعي موي يك شخص در يكي از اين دو جهت بهتر به نظر خواهد رسيد.

براي اين مطلب آموزشي من مدل موي شماره ۶ را انتخاب كردم، چراكه صورت نمايان تر است و مي توانيم آموزش ژست را بهتر منتقل كنيم.

۲. چانه (يا گوش ها) را جلو بكشيد

وقتي فردي در حالت معمولي و ريلكس ايستاده، يا حتي مستقيم ايستاده تا ژست خوبي داشته باشد، قسمت خيلي كوچك شلي در زير چانه اش ايجاد مي گردد، فرقي هم ندارد كه چقدر پوستشان صاف باشد. اگر به آن ها بگوييد چانه شان را جلو بدهند، چانه شان را سمت شما مي دهند، كه اين كار صورتشان را بالا مي برد و كار با عكاسي از سوراخ بيني آن ها تمام مي شود. (جذاب نيست) در عوض، به مدل خود بگوييد تا گوش هايش را جلو بدهد.


اين عكس قبل و بعد از اينكه به آن ها بگوييد گوش هايشان را جلو بدهند را شرح مي دهد.


مانند مثال قبل ولي نمايش از پهلو. گاهي من به اين كار «لاك پشتي» مي گويم، چراكه آن ها حس يك لاك پشت را خواهند داشت كه از پوسته اش بيرون مي آيد. اين كمي ناراحت يا غير طبيعي است، اما نتيجه كار ارزشش را دارد.

تكنيك مشابه با يك مدل مرد. او خيلي ورزشكار و اندامي بود، اما طرز ايستادن طبيعيمان خيلي فوتوژنيك (خوش عكس) نبود.

۳. بازو را بالا بكشيد

وقتي اشخاص طبيعي مي ايستند، كار ديگري كه انجام مي دهند ايستادن با بازو هاي چسبيده به دو طرف بدنشان است. اين مشكلات متعددي را سبب مي شود. اول اينكه، آن ها را در عكس خامكار و ناراحت نشان مي دهد. دوم اينكه، بازو روي پيچ كمر قرار مي گيرد. اين به بازو فشار آورده و باعث مي شود بزرگ تر به نظر برسد.


براي حل اين مشكل مي توانيد از مدل بخواهيد بازويش را چند سانتيمتر بالاتر آورده تا «معلق» شده و به او فشار نياورد. كار ديگري كه مي توانيد انجام دهيد اين است كه به دست آن ها ژستي دهيد كه بازو در موقعيت متفاوتي قرار گيرد، مثلا دستشان را به كمرشان بزنند. خط قرمز در عكس فوق نشان دهنده سايز بازو در حالت ژست دار و بدون ژست مدل است. مي توانيد به راحتي مشاهده كنيد كه چقدر بازوي مدل وقتي ژست گرفته كوچكتر شده است.

۴.فضاي اطراف كمر را باز بگذاريد

همه دوست دارند لاغر به نظر برسند. كاري كه مي توانيد انجام دهيد اين است كه از كمرشان بدون هيچ چيز اضافي عكس بگيريد. منظور من اين است كه پيچ كمر آن ها را ايزوله كنيد تا همانطور كه هست ديده شود. من از مدلم خواستم كه دو دستش را به كمر بزند. عكس سمت چپ حالت بدون ژست مدل است. دست سمت چپ مدل از كمر فاصله و فضايي ندارد، پس به سايز او اضافه كرده است. وقتي از او بخواهيم كه دستش را كمي از بدنش فاصله دهد، مي توانيد فضاي ايجاد شده را ببينيد، در نتيجه كمر از لحاظ بصري با المان اضافه اي محاصره نشده است. آتليه نوزاد


خط قرمز عرض بصري سوژه را از عكس اول نشان مي دهد. اين خط در عكس دوم تكرار شده و نشان مي دهد كه بازو چقدر به عرض اضافه مي كند. اين قانون فقط براي بازو كاربردي نيست. هر چيزي در پيش زمينه كه باعث شود سوژه بزرگتر به نظر برسد يك مزاحم است. مثال هايي كه مي توان زد: آدم هاي ديگر، تنه درختان، پايه هاي چراغ ها هستند.

۵. شانه ها را بچرخانيد

اين يك نكته ساده ولي مهم است. اگر سوژه مستقيم رو به دوربين بايستد، بزرگتر (از لحاظ سايز) به نظر خواهد رسيد. وقتي از يك بازيكن فوتبال يا رئيس يك شركت بزرگ عكاسي مي كنيد، شايد اين ژست بدي نباشد، ولي براي يك پرتره و به تصوير كشيدن زيبايي مناسب نيست. با چرخاندن سوژه، آن ها در مقابل دوربين لاغر تر به نظر خواهند رسيد.


خط قرمز عرض كامل سوژه را وقتي كه مستقيم رو به دوربين ايستاده نشان مي دهد. چرخشي كوچك به يك طرف، در حالي كه سوژه هنوز رو به دوربين است، او را لاغر تر نشان مي دهد.

۶.قسمت هاي سفيد چشم را نشان نده

وقتي مي خواهيد حالتي دراماتيك ايجاد كنيد و از سوژه مي خواهيد به دوربين نگاه نكند، به آن ها نگوييد «به آن سو نگاه كنيد». به آن ها جسمي پشت سرتان را نشان دهيد تا بنگرند تا بتوانيد مسير چشمشان را كنترل كنيد.

در عكس اول، به مدل گفتم به دري كه كنارمان بود نگاه كند. مي توانيد بيشتر سفيدي چشم او را ببينيد، كه جالب نيست. شما مي خواهيد قسمت رنگي چشم را به تصوير بكشيد. من از او خواستم به پنجره اي كه كنار در بود نگاه كند. اين تغيير كوچك در مسير چشم ها باعث شد قسمت رنگي چشم بهتر ديده شود، از سفيدي چشم خلاص شديم، و پرتره جذاب تر شد.

۷. نگذاريد بيني صورت را قطع كند

اين نكته كمي پيچيده، اما مهم است. وقتي نمي خواهيد سوژه مستقيم نگاه كند، از او مي خواهيد بچرخد. فرض كنيم كه يك عكس تمام رخ نمي خواهيد و يك طرف صورت را مي خواهيد، آن ها به اندازه يك چهارم خواهند چرخيد و هر دو چشمشان در كادر است. اگر يك خط فرضي از بالا تا پايين صورت رسم كنيد، اين خط نبايد با بيني قطع شود.


اگر خيلي بچرخند و بيني اين خط (فرضي) را قطع كند، اين انحناي طبيعي صورت را «مي شكند». اين باعث ايجاد افكتي «پينوكيويي» شده و بيني را بلند تر نشان مي دهد. بايد از مدل بخواهيد كه چرخش را به آرامي انجام دهد تا زماني كه بتوانيد بين انتهاي بيني (نوك بيني) و صورت او فضايي را مشاهده كنيد.

ج. جمع بندي


نكاتي كه مطرح شدند را در ليست زير خلاصه مي كنيم

•  مو پشت يك شانه، جلوي ديگري است
• چانه جلو داده شده
• بازو از پهلو فاصله داده شده
• پيچ كمر هيچ المان بصري عريض كننده اي ندارد
• شانه ها چرخيده اند
• قسمت رنگي چشم نسبت به سفيد بيشتر ديده مي شود
• بيني خط فرضي صورت را نمي شكند

منبع:

برترين ها