عكاسي با سيستم فوكوس خودكار دوربين

 اگر به دنبال ثبت عكس هاي واضح و شارپ هستيد، اين آموزش فوكوس خودكار براي شماست. در اين مقاله با انواع فوكوس خودكار (Autofocus يا AF) مثل فوكوس تشخيص فاز و تشخيص كنتراست آشنا شده، مُد هاي فوكوس خودكار و تنظيمات فوكوس خودكار دوربين هاي نيكون و كانن را بررسي كرده و عكاسي با سيستم فوكوس خودكار دوربين را آموزش مي دهيم. عكاسي بارداري در آتليه بارداري

آيا تا به حال پيش آمده كه بعد از يك جلسه عكاسي در مورد عكس هايي كه گرفته ايد احساس اطمينان داشته باشيد، اما بعد از بررسي دقيق تر متوجه شده باشيد كه اكثر تصاوير به ميزان كم يا زياد، عقب يا جلو فوكوس شده اند؟ اگر اينطور است، اين مقاله قطعا براي شماست!

چشم هاي من ناخودآگاه به سمت تصاوير به وضوح شارپ و داراي جزئيات كشيده مي شوند، چون من در جواني كارهاي برخي عكاسان خبري مانند گوردن پاركز، دايان آربوس، اليوت ارويت، و يوجين ريچاردز را بررسي و مطالعه مي كردم.
اين عاسان نه تنها محتواي حقيقي و ديدني (لحظات) را ثبت مي كردند، بلكه اين كار را با چنان تيزهوشي و فراست تكنيكي انجام مي دادند كه حواس بصري مرا غلغلك مي داد و ستون فقرات مرا به لرزه مي انداخت. من مي خواستم تصاويري ايجاد كنم كه به اندازه همان تصاويري كه مي پرستيدم، تميز و فريبنده باشند.
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
فوكوس خودكار در عصر تكنولوژي ديجيتال مدرن، امكان ثبت سريع سوژه را فراهم مي كند، اما اين تكنولوژي در هنگام گرفتن تصاوير در محيط هاي پر هرج و مرج يا شرايط نامطلوب – و به طرز شگفت آوري، حتي در شرايط ايده آل – گاهي اوقات منجر به ايجاد نتايج بي ثبات و غير قابل اطميناني مي شود.
قصد من از نوشتن اين مقاله، بحث در مورد فوكوس خودكار (AF) است: اين كه چگونه كار مي كند، و مُدها و نقاط AF مختلف موجود، براي اطمينان از فوكوس باثبات تر حتي در چالش برانگيزترين شرايط.
سيستم هاي فوكوس خودكار فوق العاده پيچيده هستند و توضيح نحوه دقيق كار آنها خيلي طول مي كشد و باعث گيج شدن ما مي شود. بنابراين در اينجا توضيح مختصري در مورد دو نوع مُد فوكوس خودكار ارائه مي دهم.
فوكوس تشخيص فاز
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
فوكوس تشخيص فاز (Phase detection) در DSLR ها بيشتر رايج است و از چيزي كه تحت عنوان تقسيم كننده پرتو (beam-splitter) شناخته مي شود، استفاده مي كند. تقسيم كننده پرتو، نور (تصوير) را به سمت دو ميكروسنسور متفاوت هدايت مي كند، در نتيجه دو تصوير جداگانه و يكسان ايجاد مي شوند. اين دو تصوير به طور خودكار با استفاده از نرم افزار داخلي دوربين، هم تراز مي شوند (در فوكوس قرار مي گيرند).
اگر تا به حال از يك دوربين فيلم خور قديمي تر با لنزهاي فوكوس دستي استفاده كرده باشيد، ممكن است به ياد بياوريد كه چطور يك تصوير يا صحنه به صورت دو بخشي در مركز منظره ياب ظاهر مي شد، و فوكوس با هم تراز كردن دو تصوير تراز نشده به دست مي آمد. تشخيص فاز نيز به همين روش كار مي كند.
فوكوس تشخيص كنتراست
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
فوكوس تشخيص كنتراست (Contrast detection) مسلما دقيق تر از تشخيص فاز است، به خصوص هنگام عكاسي از سوژه هاي (پرتره هاي) كلوزآپ با يك ديافراگم باز (به عنوان مثال، f/1.4-f/2.8). تكنولوژي پشت آن سبك تر و ارزان تر است. سيستم هاي AF تشخيص كنتراست بيشتر در دوربين هاي بدون آينه كوچكتر و سبك تر مشاهده مي شوند.
تشخيص فاز قوي تر و گران تر است، اما در مورد سوژه هاي در حال حركت يا متحرك غير قابل پيش بيني، سريع تر و قابل اطمينان تر نيز هست. مكانيزم تشخيص كنتراست بسيار ضعيف تر، سبك وزن تر و ارزان تر است، اما اين سيستم به طور قابل توجهي آهسته تر و كُندتر از تشخيص فاز است.
براي اين مقاله، من بر سيستم هاي DSLR تمركز مي كنم (قصدم قياس نيست)، چون آنها – در حال حاضر – براي عكاسي اكشن سريع و كم نور (به عنوان مثال، عكاسي خبري، ورزشي، حيات وحش، و مراسم عروسي) نقطه اتكاء هستند.
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
من با هر دو سيستم كانن و نيكون زياد كار كرده ام (هر كدام از آنها نقاط قوت و ضعف خودش را دارد)، اما طبق تجربه شخصي من، نيكون در زمينه به دست آوردن فوكوس سريع و دقيق در شرايط نامطلوب و نور كم با سوژه هاي در حال حركت، بهتر است.
من اغلب با استفاده از نور موجود، لنزهاي ثابت، و ديافراگم هاي باز – معمولا بين f/1.4 و f/2.8 – عكس مي گيرم. در مورد ثبت لحظات كليدي براي مشتريان مراسم عروسي، احتمال از دست دادن عكس ها بسيار زياد است.
من به سرعت و دقت و تلاش براي ثبات نياز دارم. من بايد بتوانم آن لحظات تعيين كننده را همانطور كه نمايان مي شوند ثبت كنم، اما تصاوير شارپ نيز مي خواهم. هيچ چيزي بيشتر از ثبت يك محتواي عالي كه كمي خارج از فوكوس باشد، مرا نااميد نمي كند.
مسئله فوكوس دقيق، هنگام فوكوس بر روي سوژه هاي نزديك به لنز يا هنگام استفاده از لنزهاي سريع با ديافراگم هاي باز، حتي بيشتر برجسته مي شود. در اين موارد، درك كامل و جامع مُدهاي فوكوس خودكار و نقاط AF دوربينتان از هر چيزي مهم تر است.
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
هنگام ثبت سوژه هاي ثابت يا داراي حركت آهسته، من با AF-S بهترين نتايج را به دست مي آورم. من از نقطه فوكوس مركزي دوربين استفاده مي كنم، كه دقيق ترين و قابل اطمينان ترين نقطه فوكوس خودكار AF)) محسوب مي شود. من فوكوس را با نقطه AF مركزي به دست آورده و قفل مي كنم، سپس دوباره سريع تركيب بندي مي كنم و عكس مي گيرم.
دوربين هاي امروزي مجهز به نقاط فوكوس خودكار (AF points) زيادي هستند. بسته به اين كه از چه مدل دوربيني استفاده مي كنيد، مي توانيد تا ۱۵۳ نقطه را انتخاب كنيد. نقاط AF معمولا زماني كه دكمه كنترل شاتر تا نيمه فشار داده مي شود، با رنگ قرمز يا سبز، روشن مي شوند.
مُدهاي فوكوس (هم براي نيكون و هم كانن)
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
(AF-A)Autofocus Automatic در نيكون | AI Focus AF در كانن
ر مُد (AF-A)Autofocus Automatic ، دوربين صحنه را تحليل و بررسي كرده و تعيين مي كند كه از كدام نقطه/نقاط AF استفاده كند. بر اساس اين كه سوژه حركت مي كند يا ثابت است، براي به دست آوردن فوكوس، به طور خودكار بين AF-S و AF-C جابجا مي شود.
Single Servo AF (AF-S) در نيكون | One-Shot AF در كانن
در مُد Single-Servo AF (AF-S)، نقطه AF انتخاب شده فوكوس را بر روي سوژه قفل مي كند، تا زماني كه دكمه كنترل شاتر تا حدي فشرده باقي بماند. قفل فوكوس معمولا با روشن شدن يك دايره توپر در منظره ياب نشان داده مي شود.
هنگامي كه فوكوس به دست آمد و قفل شد، صحنه مجددا بدون از دست دادن فوكوس بر روي سوژه(هاي) انتخابي تركيب بندي مي شود. اين مُد AF براي سوژه هايي كه ثابت هستند، ايده آل است.
Continuous Servo AF (AF-C) در نيكون | AI Servo AF در كانن
در فوكوس Continuous Servo AF (AF-C)، دوربين به فوكوس كردن (و تنظيم فوكوس) بر روي نقطه AF انتخاب شده ادامه مي دهد، تا زماني كه شاتر فعال شود. اين مُد AF براي سوژه هاي در حال حركت ايده آل است.
مُد AF Area (نقاط AF)
علاوه بر اين مُدهاي فوكوس، دوربين هاي DSLR نيكون و كانن مجهز به نقاط AF متعدد و گزينه هاي مُد ناحيه AF مي باشند.
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
مُدهاي AF Area در نيكون
نيكون به شما اجازه مي دهد تا گزينه هاي مُد ناحيه AF زير را انتخاب كنيد:
Single Point – عكاس يك نقطه AF تنها را به صورت دستي تعيين مي كند، و دوربين در نقطه AF انتخاب شده بر روي سوژه فوكوس مي كند، كه براي سوژه هاي ثابت بهترين گزينه است.
Dynamic Area – عكاس نقطه AF را به صورت دستي تعيين مي كند، مانند Single Point AF (بالا). با اين حال، اگر سوژه حركت كرده و ناحيه نقطه AF انتخاب شده را ترك كند، دوربين بر اساس نقاط AF اطراف تنظيم مي شود و مطابق با آن مجددا فوكوس مي كند. اين گزينه براي سوژه هايي كه به طور غير قابل پيش بيني حركت مي كنند، بهتر از همه عمل مي كند.
Auto – دوربين تعيين مي كند كه كدام نقطه AF شامل سوژه است و به طور خودكار فوكوس مي كند.
۳D – عكاس نقطه AF را به صورت دستي تعيين مي كند. هنگامي كه دكمه كنترل شاتر تا حدي فشرده مي شود، و دوربين فوكوس را به دست مي آورد، عكاس صحنه را دوباره تركيب بندي مي كند، و دوربين به صورت خودكار به يك نقطه AF جديد جابجا مي شود تا فوكوس را براي سوژه انتخاب شده حفظ كند.
مُدهاي AF Area در كانن
گزينه هاي AF Mode كانن بسيار شبيه به نيكون هستند، اما بيشتر مبتني بر گروه هاي نقاط AF براي دستيابي به فوكوس مي باشند.
AF Point Expansion – اين مُد به شما اجازه مي دهد تا براي سوژه هايي كه در حال حركت هستند يا كنتراست زيادي براي به دست آوردن فوكوس سريع ندارند، يك نقطه AF اوليه را همراه با ۴ يا ۸ نقطه AF ديگر در اطراف آن انتخاب كنيد.
Zone AF – اين گزينه خوشه اي از ۹ يا ۱۲ گروه نقطه AF قابل حركت براي دستيابي به فوكوس بر روي نزديكترين سوژه اي كه در ناحيه انتخابي شما قرار مي گيرد، فراهم مي كند.
Auto AF Point Selection – در اين مُد، تمام نقاط AF فعال هستند و بسيار شبيه به مُد ۳D AF نيكون، فوكوس را رديابي مي كنند.
اگر شما هم مثل من باشيد، اين گزينه ها مي توانند هيجان انگيز، اما فوق العاده سخت باشند. بنابراين، از شما مي خواهم كه يك نفس عميق بكشيد و ادامه مطلب را بخوانيد. چون در ادامه در مورد كاربردهاي عملي و استفاده از اين اطلاعات در محل عكاسي صحبت مي كنم.
من در درجه اول يك عكاس پرتره و مراسم عروسي هستم كه وسواسش براي ايجاد تصاوير شارپ به تجربيات زيادي در طول ۲۰ سال فعاليت حرفه اي اش منجر شده است. من با هر تركيب بدنه DSLR و لنزي كه بتوانيد تصور كنيد كار كرده ام و چيزي كه مي خواهم به شما بگويم يك راز نيست؛ يك تاييديه است.
كاليبراسيون لنز
اول، من بهترين فوكوس و وضوح تصوير خود را با استفاده از لنزهاي اختصاصي ثابت به دست آورده ام. كاليبراسيون لنز مناسب نيز در دستيابي به نتايج مطلوب با تركيب DSLR ها و لنزهاي اختصاصي – هم ثابت و هم زوم – سودمند است. كاليبراسيون لنز اولين گامي است كه بايد براي دستيابي به ثبات و دقت در زمينه فوكوس برداريد.
نيكون در برخي از بدنه DSLR هاي حرفه اي جديدتر خود تنظيم دقيق فوكوس خودكار را ارائه مي دهد (AF fine-tuning)، و من نمي توانم بگويم كه چه ابزار ارزشمندي است. كانن نيز به عكاسان خود اجازه مي دهد تا لنزهاي حرفه اي خود را با بدنه هاي حرفه اي تنظيم و كاليبره كنند (AFMicroadjustment)، اما در حال حاضر اين قابليت هنوز يك فرآيند دستي است.
[عكاسي با فوكوس خودكار ]
مي دانيد كه هيچ تركيب بدنه دوربين و لنزي كامل و بي نقص نيست و تمام تركيبات بدنه/لنز مي توانند از كاليبراسيون لنزهاي شما نفع ببرند. شما چه يك دوربين جديدتر داشته باشيد كه به شما اجازه دهد به صورت خودكار كاليبره كنيد، و چه يك سيستم قديمي تر داشته باشيد و مجبور باشيد كاليبراسيون لنز را به صورت دستي انجام دهيد، اين كار لازمه ايجاد تصاوير شارپ هميشگي است.
من در زمينه كار با نقاط AF و مُدهاي AF تجربه زيادي دارم. من متوجه شده ام كه فوكوس نقطه مركزي، و Single-Servo AF (AF-S) براي اشياء ثابت يا داراي حركت آهسته، باثبات تر از هر تركيب موجود ديگري از نقطه AF و مُد فوكوس است.
من ترجيح مي دهم از نقطه AF مركزي براي به دست آوردن و قفل كردن فوكوس استفاده كنم، سپس براي ثبت تصوير نهايي مجددا صحنه را تركيب بندي كنم، به جاي اين كه از نقاط AF كه به لبه منظره ياب نزديك تر هستند استفاده كنم. من هميشه به اين روش عكس نمي گيرم، اما از طريق مقايسه فهميده ام كه اين روش سريع تر و قابل اطمينان تر است و فوكوس نيز در عكس ها دقيق تر مي باشد.
نقاط AF و مُدهاي فوكوس دوربين شما به شدت وابسته به كنتراست موجود در صحنه مي باشند. نقطه AF مركزي كنتراست را تشخيص مي دهد و در نتيجه سريع تر و دقيق تر از نقاط نزديك به لبه منظره ياب يا تصوير، فوكوس را به دست مي آورد.
علاوه بر اين، نقاط AF مركزي نقاط فوكوس متقاطع (cross-type) هستند، كه قادر به فوكوس كردن به صورت خطي در دو جهت افقي و عمودي مي باشند.
فوكوس بر روي سوژه هاي در حال حركت
من متوجه شده ام كه هنگام فوكوس كردن براي سوژه هاي در حال حركت، استفاده از Continuous-Servo AF (AF-C) همراه با مُد Dynamic Area AF (نيكون) يا Zone AF (كانن)، حتي در شرايط نور بسيار كم نيز بهترين و باثبات ترين نتايج را ارائه مي دهد.
به خاطر داشته باشيد كه مُدهاي Dynamic و Zone AF اجازه انتخاب گروه هاي نقاط AF اعم از گروه هاي ۸-۴ نقطه اي را براي حفظ رديابي فوكوس مداوم براي سوژه هاي در حال حركت به شما مي دهند.
هنگامي كه من كمي از سوژه هاي در حال حركت دورتر باشم، متوجه شده ام كه عكاسي در Continuous-Servo AF (AF-C) همراه با مُد ۳D area AF (نيكون) يا Auto AF (كانن) باثبات ترين نتايج را ايجاد مي كند.
به عنوان مثال، هنگامي كه من از اولين رقص عروس و داماد عكس مي گيرم، از مُد ۳D AF-C استفاده مي كنم، چون به من اجازه مي دهد تا به دوربين بگويم كه مي خواهم كدام سوژه(ها) در فوكوس باشند و آن فوكوس را همانطور كه سوژه(ها) در كادر حركت مي كنند به طور پيوسته حفظ مي كنم، يا خودم صحنه را دوباره تركيب بندي مي كنم.
عكاسي پرتره
من فكر مي كنم كه مهم ترين چالش هاي فوكوس در گرفتن عكس هاي پرتره يا كلوزآپ از جزئيات با لنزهاي بلندتر (۵۰mm يا بزرگتر) در ديافراگم هاي f/1.2-f/2.8 به وجود مي آيند. اينجاست كه حرفه اي ها از آماتورها تفكيك مي شوند.
بسياري از عكاسان مي خواهند به يك جلوه بصري برجسته (بوكه) كه هنگام عكاسي از يك سوژه با ديافراگم بسيار باز (f/1.2-2.8) مي بينيم دست يابند، و در چشم ها فوكوس به دست آورند. در اين موارد، احتمال خطا بسيار زياد است. گاهي اوقات شما تنها يك سانتيمتر وضوح (شارپنس) مي بينيد – و اگر آن را از دست بدهيد، تصوير غير قابل استفاده مي شود (حداقل به نظر من).
اغلب از من سوال مي شود كه آيا ترفندي براي رسيدن به وضوح چشم در عكس هاي پرتره در چنين عمق ميدان كمي وجود دارد. «ترفند» اين است كه بدانيد تمام تجهيزات شما چطور كار مي كنند. بدانيد هر لنز با بدنه اي كه با آن جفت شده چطور كار مي كند، و هنگام عكاسي با عمق كم براي آن سوژه يا صحنه خاص، كدام نقطه AF يا مُد فوكوس بهترين نتايج را ايجاد مي كند.
اين مورد را در نظر بگيريد: هنگام عكاسي با لنز ۸۵mm تنظيم شده بر روي f/1.8 با سوژه اي كه در فاصله ۱ متري دوربين قرار دارد، شما تنها حدود ۱٫۳ سانتيمتر عمق ميدان داريد. اگر از نقطه AF مركزي در مُد AF-S براي تنظيم، و قفل كردن فوكوس استفاده كرده، و قبل از ثبت تصوير آن را مجددا تركيب بندي كنيد، تقريبا بعيد است كه سطح فوكوس باريك شارپ شما در جايي كه ابتدا فوكوس را قفل كرديد، قرار گيرد.
اين علم مثلثات پايه است.
تغيير جزئي زاويه دوربين در اثر تركيب بندي مجدد (يا حتي نفس كشيدن)، به طور چشمگيري بر سطح فوكوس تاثير مي گذارد (آن را تغيير مي دهد)، كه باعث مي شود گونه، بيني، يا چانه (به جاي چشم ها) در فوكوس قرار گيرند.
بنابراين شما به استراتژي خلاقانه تر و موثرتري نياز داريد، مگر اين كه بخواهيد در تمام پرتره هايي كه با يك ديافراگم كم عمق مي گيريد، چشم هاي سوژه درست در مركز كادر قرار گيرند.
طبق تجربه من، استفاده از Continuous Servo AF (AF-C) و انتخاب گروهي از ۴ تا ۶ نقطه Dynamic AF در نزديكي چشم بهترين راه براي به دست آوردن وضوح چشم در اين سناريو است.
با اين حال، من متوجه شده ام كه عكاسي در مُد Continuous Frame يا High-Speed و اعمال تنظيمات جزئي بر روي فوكوس به صورت دستي در حالي كه شاتر فعال است، تنها راه مطمئن براي ثبت حداقل ۱ يا ۲ فريم است كه در آن چشم ها كاملا شارپ هستند.
نتيجه گيري
فوكوس خودكار يك ابزار قدرتمند و راحت است كه به پيشرفت و ارتقاي عكاسي به جايي كه من ۲۰ سال پيش هيچ وقت نمي توانستم تصور كنم، كمك كرده است.
با اين حال، با وجود تمام چيزهاي مكانيكي و ساخت بشر، هنوز هم ضعف ها و محدوديت هايي وجود دارد. از اين گذشته، در مورد تخيل يا تمايلات خلاقانه اي كه ما را قادر – و مجبور – به فراتر بردن آن ابزارها از محدوديت هايشان براي رسيدن به نتايج مطلوب و مورد نظر مي سازد، هيچ محدوديتي وجود ندارد؛ چيزي كه تنها زماني امكان پذير است كه ما دانش نحوه كار اين ابزارها را داشته باشيم.
همانطور كه قبلا در اين مقاله گفتم، فوكوس خودكار و سيستم هاي AF فوق العاده پيچيده هستند. اين موضوع براي بسياري از عكاسان – چه تازه كار و چه حرفه اي – جذابيت و ارزش زيادي دارد.
همچنين يك تكنولوژي به سرعت در حال تحول است، كه به اين معني است كه آنچه ما امروز مي دانيم ممكن است فردا ديگر كاربردي نداشته باشد. متغيرها و عوامل زيادي بر دقت و ثبات AF تاثير مي گذارند. يك مقاله به تنهايي هيچ وقت نمي تواند به تمام اين جنبه ها بپردازد.
اميدوارم كه با اين آموزش عكاسي توانسته باشم اطلاعات مفيدي ارائه دهم كه الهام بخش شما براي بيشتر كردن مهارت هايتان باشد. ما به عنوان عكاس براي انتقال ديدگاه و صداي خود بر تكنولوژي متكي هستيم، بنابراين نه تنها مهم بلكه لازم است كه تكنولوژي را درك كنيم – تا بتوانيم در هنر خود پيشرفت كنيم.
نويسنده: پاول ون هوي (Paul Van Hoy)

منبع:

لنزك