آموزش گام به گام گرفتن عكس ضد نور

 چگونه عكس ضد نور يا سيلوئت بگيريم؟ در اين مطلب  خواهيد آموخت. من معمولا درباره اهميت استفاده از يك فلاش هنگام عكاسي در نور خورشيد جهت ارائه نور كافي براي اضافه كردن جلوه هاي خاص به سوژه صحبت مي كنم، اما مواقعي نيز وجود دارند كه اگر سوژه جلوه خاصي نداشته باشد، صرف نظر از طرح خود، در برابر يك پس زمينه روشن مي تواند از هميشه موثرتر باشد – يا به عبارت ديگر وقتي كه ارزش تبديل شدن به سيلوئت يا ضد نور را داشته باشد.
عكاسي بارداري در آتليه بارداري
سيلوئت ها (ضد نور ها) يك روش فوق العاده براي انتقال درام، رمز و راز، احساسات و حالت به بينندگان عكس هاي شما هستند و اغلب به دليل تركيب ساده خود، و همچنين داستاني كه انتقال مي دهند، در يك آلبوم برجسته هستند. من عاشق آنها هستم چون آنها تصوير واضحي از همه چيز به بيننده نمي دهند، بلكه بخشي از تصوير را به تخيل آنها واگذار مي كنند تا در مورد آن خيال پردازي كنند.


من يك «مسافر» هستم، اثر مهد زكي شمس الدين (Mohd Zaki Shamsudin) در ۵۰۰px

استراتژي پايه اي كه شما بايد در گرفتن عكس هاي سيلوئت به كار بگيريد اين است كه سوژه خود (شكلي كه مي خواهيد سياه شود) را در جلوي يك منبع نور قرار دهيد و دوربين خود را مجبور كنيد تا نوردهي را بر اساس روشن ترين بخش تصوير (پس زمينه)، و نه بر اساس سوژه تصوير شما، تنظيم كند.

در انجام اين كار سوژه شما كم نوردهي خواهد شد (و بسيار تاريك مي شود، اگر سياه نشود).

توضيحات بسيار فني زيادي در مورد نحوه گرفتن عكس هاي سيلوئت عالي وجود دارد كه مي توانيد نگاهي به آنها بياندازيد، اما اجازه دهيد من چند گام اساسي را معرفي كنم كه بايد نتايجي را كه به دنبالش هستيد به شما بدهد. در اصل، ما سعي داريم كاري كنيم كه دوربين شما فكر كند اين بخش هاي روشن تصوير است كه شما بيشتر به آن علاقه مند هستيد.

نحوه انجام اين كار به شرح زير است:
چگونه عكس هاي ضد نور يا سيلوئت بگيريم
[عكاسي سيلوئت]

جدا از هم اثر كارلوس كانالس (Carlos Canales) در ۵۰۰px
1
يك سوژه قوي انتخاب كنيد

تقريبا هر شيء را مي توان به سيلوئت تبديل كرد، با اين حال برخي از اَشكال بهتر از بقيه هستند. چيزي با يك شكل قوي و قابل تشخيص انتخاب كنيد كه در قالب دو بُعدي خود به اندازه كافي جالب باشد كه بينندگان تصوير شما را علاقه مند نگه دارد. عكس هاي سيلوئت نمي توانند رنگ ها، بافت ها و تُن هاي سوژه را به تصوير بكشند تا آن را جذاب كنند – بنابراين شكل سوژه بايد متمايز باشد.
۲
فلاش خود را خاموش كنيد

اگر دوربين شما در مُد خودكار باشد، احتمالا مي خواهد از فلاش خود استفاده كند، كه سيلوئت را خراب مي كند. در واقع شما كمترين نور ممكن را در مقابل سوژه خود مي خواهيد – بنابراين فلاش را بايد خاموش كنيد (البته من عكس هاي سيلوئت گرفته شده با فلاش فاير شده نيز ديده ام).
۳
درست نورپردازي كنيد

وقتي بحث نورپردازي سوژه مطرح باشد، شما بايد بسياري از چيزهايي كه در مورد عكاسي معمولي ياد گرفته ايد را دور ريخته و كمي به عقب برگرديد. به جاي نورپردازي سوژه خود از مقابل، در عكس هاي سيلوئت شما بايد مطمئن شويد كه از پس زمينه نور بيشتري نسبت به پيش زمينه عكس شما مي تابد، يا به عبارت ديگر بايد به جاي روبرو، پشت سر سوژه خود را روشن كنيد. نور عالي براي اين كار، قرار دادن سوژه در مقابل طلوع يا غروب آفتاب است – اما واقعا هر نور روشني براي انجام اين ترفند كارساز است.
۴
تصوير خود را كادربندي كنيد

عكس خود را طوري كادربندي كنيد كه سوژه در مقابل يك پس زمينه ساده زيبا، اما روشن قرار داشته باشد. معمولا بهترين پس زمينه يك آسمان بدون ابر روشن با خورشيد در حال غروب است. شما بايد روشن ترين منبع نور را در پشت سوژه خود قرار دهيد (طوري كه سوژه آن را بپوشاند يا طوري كه جايي در پس زمينه باشد).
[عكاسي سيلوئت]

بهترين لحظه اثر والريو بنينكاشا (Valerio Benincasa) در ۵۰۰px
5
اَشكال سيلوئت شده را متمايز و ساده كنيد

اگر بيش از يك شكل در تصوير وجود دارد كه مي خواهيد سيلوئت كنيد، سعي كنيد آنها را جدا از هم قرار دهيد. يعني اگر داريد يك درخت و يك شخص را سيلوئت مي كنيد، شخص نبايد در مقابل درخت بايستد يا حتي به آن تكيه دهد، چون اين كار باعث مي شود آنها با هم يكي شده و به صورت يك شكل واحد درآيند و در نتيجه بينندگان شما گيج مي شوند كه اين چه شكلي است.

همچنين هنگام كادربندي شما احتمالا مي خواهيد از نيمرخ افراد سيلوئت شده عكس بگيريد به جاي اين كه مستقيم از روبرو به آنها نگاه كنيد. اين به اين معني است كه بيشتر خصوصيات آنها (بيني، دهان، چشم ها) مشخص هستند و احتمال بيشتري وجود دارد كه آنها تشخيص داده شوند.
۶
در مُد خودكار

اكثر دوربين هاي ديجيتال مدرن نورسنج خودكار دارند كه در تشخيص اين كه چطور يك عكس را نوردهي كنند تا همه چيز به خوبي روشن شود، بسيار خوب هستند. مشكل اينجاست كه اكثر دوربين ها آنقدر هوشمند هستند كه به جاي كم نوردهي كردن سوژه براي به دست آوردن يك عكس سيلوئت، آن را روشن مي كنند، بنابراين شما بايد آن را فريب دهيد. اكثر دوربين ها زماني كه شما دكمه شاتر خود را تا نيمه فشار مي دهيد، سطوح نوردهي را در مُد خودكار تعيين مي كنند (در همان زمان كه فوكوس مي كنند). بنابراين دوربين خود را رو به سمت روشن ترين بخش تصوير بگيريد و سپس دكمه شاتر را تا نيمه فشار دهيد. پس از آن دوربين را به جاي اول برگردانيد تا عكس خود را با سوژه در هر جايي كه مي خواهيد باشد كادربندي كنيد و سپس گرفتن عكس را تمام كنيد. در اكثر دوربين هاي ديجيتال اين كار به يك سوژه سيلوئت منجر خواهد شد. در واقع كاري كه شما داريد انجام مي دهيد اين است كه دوربين خود را فريب مي دهيد تا فكر كند كه بخش روشن تصوير تُن مياني آن است، به طوري كه هر چيزي تاريك تر از آن به عنوان يك سايه تاريك خوب نوردهي خواهد شد.

لنزك: اگر بتوانيد دوربين را روي مُد نورسنجي نقطه اي (spot metering) قرار دهيد، گفتن اينكه چه منطقه اي از تصوير روشن است به دوربين، ساده تر خواهد شد.
[عكاسي سيلوئت]

جدايي اثر مايكل والاك (Michael Valjak) در ۵۰۰px
7
مُد دستي

اگر اين تكنيك جواب نداد و دوربين شما كنترل هايي دارد كه اجازه نوردهي دستي يا جبران نوردهي را مي دهد، مي توانيد تنظيمات خودتان را امتحان كنيد. زيبايي ديجيتال اين است كه شما مي توانيد هر قدر مي خواهيد آزمايش كنيد تا وقتي كه به نتيجه مورد نظر خود دست يابيد.

يك راه ساده براي شروع استفاده از مُد نوردهي دستي يا Manual اين است كه به سرعت شاتر و ديافراگمي كه در مُد خودكار پيشنهاد مي دهد نگاه كرده و از آنجا شروع كنيد. اگر در مُد خودكار سوژه شما خيلي روشن است (به عبارت ديگر بايد آن را تاريك تر كنيد)، سرعت شاتر را يك يا دو استاپ كم كنيد و ببينيد چه تاثيري دارد. از تكنيك «براكتينگ» كه در نكته قبلي در مورد طلوع و غروب آفتاب توضيح دادم استفاده كنيد تا انواع عكس هاي مختلف را در نوردهي هاي كمي متفاوت به دست بياوريد.
۸
فوكوس

در اكثر موارد، شما مي خواهيد سوژه سيلوئت شده چيزي باشد كه در فوكوس قرار دارد. اين مي تواند بدين معني باشد كه روند شرح داده شده در نكته ۴ مي تواند كمي دشوار باشد، چون فشار دادن دكمه شاتر تا نيمه براي به دست آوردن نورسنجي درست همچنين به اين معني است كه شما بر آن نقطه در پس زمينه فوكوس خواهيد كرد. براي حل اين مشكل مي توانيد از دو استراتژي استفاده كنيد. اول اين كه اگر دوربين شما فوكوس دستي داشته باشد، ممكن است بخواهيد آن را امتحان كنيد.

استراتژي ديگر استفاده از ديافراگم براي به حداكثر رساندن عمق ميدان است (مقداري از تصوير شما كه در فوكوس است). براي افزايش عمق ميدان، يك ديافراگم كوچك (يعني يك عدد f بزرگتر) تنظيم كنيد – اين بدين معني است كه شما احتمالا پيش زمينه و پس زمينه واضح يا شارپ تري در عكس خود خواهيد داشت.

آخرين نكته در مورد نحوه گرفتن عكس هاي سيلوئت – اگرچه يك سيلوئت كلي با يك سوژه شارپ و سياه مي تواند عكس قدرتمندي باشد، سيلوئت جزئي كه در آن برخي از جزئيات سوژه شما باقي مانده است را نيز در نظر بگيريد. گاهي اوقات كمي نور بر روي آنها، آنها را كمي سه بُعدي و «واقعي» تر مي كند. اين زيبايي براكتينگ عكس هاي شماست، چون در اين صورت سيلوئت هاي كلي و جزئي خواهيد داشت كه مي توانيد از بين آنها انتخاب كنيد.

نويسنده: دارن رووسه (Darren Rowse)

منبع:

لنزك