نكات آموزشي عكاسي در مورد چشم

 اين كه بگوييم چشم ها پنجره روح هستند كليشه اي است، اما آنها مطمئنا كليد يك عكاسي خيره كننده هستند. اين مسئله هنگام عكاسي از اشخاص و حيوانات خانگي قابل درك است، اما براي عكاسي از پرندگان نيز صدق مي كند. فقط عكاسي از آن سوژه هاي كوچك و سريع به دقت و مهارت بيشتري نياز دارد. در آتليه نوزاد و عكاسي نوزاد نيز بايد اين توصيه ها رعايت شود.

هميشه هدفتان عكاسي از يك چشم با يك پرنده متصل به آن باشد. هنگامي كه چشم به درستي ثبت شود، بقيه اجزاي پرنده نيز معمولا درست از كار درمي آيند. اين آموزش ۵ نكته براي ثبت چشم يك پرنده، و در نتيجه يك عكس پرنده زيبا و جذاب را مطرح مي كند.
۱
يكي از چشم ها بايد قابل مشاهده و در شارپ ترين فوكوس تصوير باشد

در يك كار خلاقانه مانند عكاسي، عجيب به نظر مي رسد كه قوانيني وجود داشته باشد. آيا هدف نشان دادن چيزي منحصر به فرد نيست؟ خب، تعداد عكس هاي پرنده جالبي كه من ديده ام و در آن يكي از چشم هاي پرنده نشان داده نشده يا در فوكوس شارپ نبوده، انگشت شمار هستند. و من هم قطعا هيچ وقت چنين عكسي نگرفته ام.

يكي از دردناك ترين كارهايي كه من مجبور شده ام انجام دهم، حذف عكسي از يك گونه نادر يا يك عكس عالي از يك پرنده در حال پرواز بوده، به اين دليل كه چشم پرنده در عمق ميدان درستي قرار نداشته است.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

خوب: نقطه فوكوس بر روي چشم است
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

بد: نقطه فوكوس بر روي نوك است

هنگام عكاسي از يك پرنده در حالت نشسته، معمولا بهتر است كه از بازترين ديافراگم لنز خود با فوكوس تك نقطه اي قرار گرفته بر روي چشم استفاده كنيد. اين كار شارپ ترين چشم را با حداكثر ماتي يا بوكه پس زمينه به شما مي دهد. هنگامي كه سوژه سريع حركت مي كند يا در حال پرواز است، اغلب لازم است كه از يك عمق ميدان بازتر، مثل f/8 يا غيره استفاده كنيد. اين ديافراگم، همراه با فوكوس خودكار پيوسته، يك سرعت شاتر سريع تر (در محدوده ۱/۱۰۰۰ تا ۱/۲۰۰۰)، و چندين نقطه كانوني، شانس بيشتري به شما مي دهد كه چشم شارپ شود.
۲
جهت نوك يا منقار بايد در حدود ۹۰ درجه (به چپ يا راست) نسبت به دوربين باشد.

به عبارت ديگر، پرنده بايد به سمت دوربين نگاه كند يا در نيمرخ كامل باشد. براي عكاسان پرنده مبتدي، از جمله خودم، معمولا اين مورد به اندازه نگه داشتن چشم در فوكوس شارپ قابل درك نيست. اما در شرايط عكاسي از اشخاص به آن فكر كنيد. ما به طور معمول از پشت سر اشخاص يا افرادي كه به جايي دور از دوربين نگاه مي كنند، عكس نمي گيريم.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

خوب: سر در نيمرخ مستقيم است
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

بد: سر بيشتر از نيمرخ چرخيده است

براي به دست آوردن موقعيت مناسب سر و ژست كلي، تقريبا هميشه لازم است كه در حالت عكاسي پشت سر هم عكس بگيريد (كه تحت عنوان عكاسي متوالي نيز شناخته شده است). پرنده ها اغلب سر خود را در تمام جهات حركت مي دهند، معمولا آنقدر سريع كه ما نمي توانيم تنها با يك كليك به ژست درست واكنش نشان دهيم. هنگامي كه سوژه خود را پيدا كرديد، بر روي سر آن فوكوس كرده و با پيش بيني حركات آن شروع به عكاسي پشت سر هم كنيد. بسياري از گونه ها (به خصوص جانوران حشره خوار مانند مرغ مگس خوار) به سمت صداي جالب شاتر سريع نگاه مي كنند.

وقتي نوردهي هاي متعدد را امتحان مي كنيد، به سرعت آنهايي كه در آن منقار رو به سمت دوربين نيست را حذف كنيد. در محدوده يك ژست نيمرخ، شكل بيضي كمي عمودي چشم، هنگامي كه سر تنها كمي بيش از ۹۰ درجه دور از دوربين است، مشهود مي باشد. ممكن است نامحسوس باشد، اما همان كمي دور شدن (چرخش) از دوربين مي تواند به شدت جذابيت تصوير را كاهش دهد.
۳
ارتفاع دوربين از زمين بايد با ارتفاع چشم يكي باشد

عدم عكاسي در سطح چشم شايع ترين عاملي است كه بين عكس هاي پرنده آماتور و عكس هاي پرنده جذاب تفاوت ايجاد مي كند. پرنده ها، با بال هاي مزاحم خود، اغلب بالاي سر ما هستند. يا گاهي اوقات، به خصوص در مورد پرندگان آبزي، پايين تر از ما قرار دارند.

كمي چرخاندن دوربين رو به بالا يا پايين آسان است، بنابراين بسياري از افراد همين كار را مي كنند. آنها با اين كار يك نماي آشنا را ثبت مي كنند – همانطور كه ما هر روز پرنده ها را مي بينيم.

هدف يك عكاس برجسته كردن سوژه اش در يك نور غير معمول است – تا به بينندگانش راهي جديد براي ديدن جهان نشان دهد. يك راه عالي براي انجام اين كار اين است كه با عكاسي در سطح چشم، بيننده را در پرسپكتيو پرنده قرار دهد.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

خوب: از سطح انگشت پا از طريق منظره ياب چرخيده (رو به بالا)
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

بد: از سطح سر در حالت ايستاده

البته، قرار دادن دوربين در سطح چشم پرنده به زبان ساده تر از عمل است. هيچ راه حل ساده اي براي آن وجود ندارد. تنها به خلاقيت، صبر، و شانس نياز دارد. اينها چند ترفند هستند كه به نظر من مي توانند كارساز باشند.

براي پرنده هاي در حال پرواز يا آنهايي كه در ارتفاع بالا روي درختان قرار دارند، سعي كنيد به جايي با يك تپه شيب دار برويد. شيب اغلب به نفع شما عمل مي كند.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

از بالاي يك تپه

شكارگاه هاي بعضي از پرندگان برج هاي ديده باني دارند كه براي اين كار مناسب هستند، اما در نظر داشته باشيد كه يك پنجره از طبقه دوم رو به يك باغ نيز در واقع همان است.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

از يك پنجره در طبقه دوم

وقتي هيچ كدام از اين موارد امكان پذير نبود، رو به بالا برگرديد. زاويه اي كه نسبت به پرنده داريد، به جاي تفاوت ارتفاع مطلق، اهميت دارد. بنابراين استفاده از يك لنز تله فوتوي بلند كه به شما اجازه دهد كمي دور شويد، مي تواند مقداري از شيب دوربين را جبران كند.

براي پرنده هايي كه روي زمين، و به خصوص روي آب شناور هستند، تا آنجا كه مي توانيد دوربين را پايين بر روي زمين قرار دهيد. حتي چمباتمه زدن نيز اغلب كافي نيست. يك سطح ديد شيب دار مي تواند به شما اجازه دهد تا دوربين را تقريبا هم سطح با آب قرار دهيد، اگر اينطور نشد، ممكن است لازم باشد بر روي شكم دراز بكشيد.
۴
چشم بايد برق بزند

آن انعكاس كوچك (به نام برق چشم يا كچ لايت) يك درخشش واقعي به چشم ها مي دهد كه آنها را برجسته مي كند. به عنوان يك مزيت خوب، اگر نور درست در چشم برق ايجاد كند، معمولا آن طرف پرنده كه به طرف دوربين است نيز به خوبي روشن مي شود.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

خوب: سر به طرف نور خورشيد است
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

بد: سر از نور خورشيد دور است

ثبت آن برق چشم عالي معمولا مستلزم اين است كه در وقت مناسب بيرون برويد و خورشيد در پشت سر شما باشد. بهترين نور براي عكاسي از پرندگان نور كم و مستقيم است. اين به معني سايه هاي بسيار بلند و شارپي است كه معمولا در طول اولين و آخرين ساعات روز وجود دارند. مقاومت در برابر وسوسه بيرون رفتن و عكاسي در طول ساعات ديگر به اضطراب كمتر براي حذف برخي عكس هاي خوب اما با روشنايي ضعيف منجر مي شود.

هنگام كمين كردن و نزديك شدن به پرندگان، از موقعيت خورشيد آگاه باشيد و سعي كنيد خودتان را بين خورشيد و پرنده قرار دهيد. اين كار مي تواند سخت باشد چون به معناي ناديده گرفتن نيمي از ميدان ديد شماست، حتي اگر پرندگان بسيار خوبي آنجا وجود داشته باشند. خبر خوب اين است كه پرندگان زياد به اين طرف و آن طرف مي روند، بنابراين گاهي اوقات تنها لازم است يك جاي مناسب با نور خوب پيدا كنيد و صبر كنيد تا پرندگان به آنجا بيايند.
۵
چشم بايد به درستي نوردهي شود

پرندگان انواع مختلفي از رنگ چشم ها را دارند، كه برخي از آنها بسيار زيبا هستند. من عاشق عكس هايي هستم كه زيبايي چشم پرنده را به طور برجسته نشان مي دهند. هيچ چيزي بدتر از يك گردي (دايره) سياه و بي جان كه يك مردمك و عنبيه در آن قرار دارد نيست.

اگرچه به وضوح بهتر است كه نوردهي درست را در هنگام عكاسي به دست آوريد، اما من متوجه شده ام كه اكثر عكاسان از افزايش نوردهي چشم (و گاهي اوقات اشباع) در پس پردازش نفع مي برند. قلم مو يا ابزار ويرايش انتخابي موجود در اكثر ويرايشگرهاي عكس عالي عمل مي كند. اغلب تنها +۰٫۳ يا +۰٫۷ پله تفاوت بسيار زيادي ايجاد مي كند.
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

خوب: نوردهي چشم افزايش يافته در پس پردازش
[چشم ها در عكاسي از پرندگان]

بد: چشم كم نوردهي شده و بي جان

همانطور كه من به مرور زمان عكس هاي پرنده ام را بهبود بخشيدم، اينها مهم ترين نكاتي بودند كه به آنها پي بردم.

نويسنده: توني گنتيلكور (TONY GENTILCORE)

منبع:

لنزك