آموزش عكاسي از كنسرت

 عكاسي فانتزي از گروه موسيقي مورد علاقه خود را دوست داريد؟ در اين آموزش عكاس موسيقي حرفه اي، مت هيگز، اسرار خود را در زمينه گرفتن عكس هاي عالي در كنسرت ها فاش مي كند. مطالعه اين آموزش شما را براي عكاسي در شرايط كم نور و كار با سوژه هاي متحرك آماده مي كند، از اين رو مطالعه آن را به همه توصيه مي كنيم.

اگر شما هم طرفدار موسيقي و هم عكاسي هستيد، طولي نمي كشد كه وسوسه مي شويد علايق خود را با هم تركيب كرده و شروع به تلاش براي عكس گرفتن از هنرمندان مورد علاقه خود بر روي صحنه در كنسرت ها بكنيد.

اين سفر شما چه با چند عكس از يك گروه موسيقي دو نفره در يك كافه محلي شروع شود و چه با عكاسي از يك كنسرت در يك سالن اجراي موسيقي يا جشنواره مشخص، ترفندها و نكات عكاسي از كنسرت ارائه شده در اين آموزش به شما كمك خواهد كرد تا به سرعت در اين كار پيشرفت كنيد.

موسيقي زنده، با سوژه هاي به سرعت در حال حركت در شرايط نور آزمايشي، مسلما يكي از سخت ترين ژانرهاي عكاسي است، اما ثبت تصاويري كه پر از انرژي و اتمسفر هستند، بسيار لذتبخش و سرگرم كننده نيز هست.
پيش از نمايش

انتخاب تجهيزات مناسب براي عكاسي از كنسرت مي تواند كار شما را در جلوي صحنه – يعني، فاصله بين صحنه و جمعيت براي تيم امنيتي و عكاسان – بسيار آسان تر كند.

به طور كلي، عكاسان تنها اجازه دارند در طول سه آهنگ اول، و بدون فلاش عكس بگيرند، بنابراين اگر تجهيزات قابل اطمينان نداشته باشيد، دريچه فرصت شما براي گرفتن تصاوير خيره كننده مي تواند به سرعت ناپديد شود.

دو عامل اصلي هنگام انتخاب دوربين براي عكاسي كودك در آتليه كودك  از يك گروه موسيقي وجود دارد كه بايد در نظر بگيريد: اين كه چقدر خوب تنظيمات ايزوي بالاتر و عملكرد فوكوس خودكار را مديريت مي كند.

تنظيمات ايزوي يك دوربين ميزان حساسيت سنسور آن نسبت به نور را كنترل مي كند، و در سطوح بالاتري كه اغلب براي موسيقي زنده مورد نياز است، مانند ايزو ۱۶۰۰ يا ايزو ۳۲۰۰، نويز تصويري كه ايجاد مي كند مي تواند آنقدر قوي باشد كه كيفيت تصوير را به طور قابل توجهي كاهش دهد.
[عكاسي از كنسرت]

شما احتمالا به تنظيمات ايزوي بالا نياز خواهيد داشت، بنابراين بهتر است دوربيني بگيريد كه بتواند در اين زمينه خوب عمل كند.

يك دوربين خوب براي عكاسي از موسيقي زنده مي تواند اين ايزوهاي بالاتر را بدون ايجاد يك مقدار نويز غير قابل استفاده، كنترل كند. گرچه استثنائاتي وجود دارد، اما به عنوان يك قانون، هرچه اندازه سنسور يك دستگاه بزرگتر باشد، و جديد (نو)تر باشد، عملكرد آن تميزتر خواهد بود.

اين اصل دوم معمولا در مورد سيستم فوكوس خودكار يك دستگاه نيز صادق است. در اينجا، شما بايد دوربيني را انتخاب كنيد كه در سطوح نور كم مانند -۳EV يا كمتر از آن همچنان خوب عمل كند.

مدل هاي پرطرفدار فعلي در ميان عكاسان موسيقي حرفه اي، گزينه هاي فول فريم مانند EOS 5D Mark IV و S-1D X Mark II كانن، و همچنين D750، D850 و D5 نيكون مي باشند.
[عكاسي از كنسرت]

Nikon D750 گزينه محبوبي در ميان عكاسان موسيقي است.

در مورد لنز، همه چيز به ديافراگم هاي باز بستگي دارد، و شما بايد به دنبال اپتيك هايي بگرديد كه حداكثر ديافراگم f/2.8 يا سريع تر را ارائه مي دهند.

براي شروع لنز پرايم ۵۰mm f/1.8 گزينه خوبي است، چون يك ديافراگم بسيار سريع براي جمع آوري حداكثر نور و يك فاصله كانوني خوب براي پرتره و عكس هاي نيم تنه ارائه مي دهد، و قيمت آن هم نسبتا مناسب است.

بعد از آن مي توانيد لنز خود را به يك لنز زوم استاندارد حرفه اي مانند ۲۴-۷۰mm f/2.8 ارتقاء دهيد، كه انتخاب خوبي براي سالن هاي كوچك و متوسط است، و همچنين لنزهاي زوم تله حرفه اي مانند ۷۰-۲۰۰mm f/2.8، كه براي كنسرت ها و جشنواره هايي با صحنه هاي بزرگتر بهتر است.
[عكاسي از كنسرت]

يك لنز ۵۰mm f/1.8 پايه ارزان انتخاب خوبي براي عكاسي از موسيقي زنده است.

خريد تجهيزات عكاسي موسيقي دست دوم اغلب عاقلانه است، چون با وجود افرادي كه روي دست جمعيت بلند مي شوند، نوشيندني هايي كه پرتاب مي شوند، و با حركت در تاريكي، تمام تجهيزات در طول روند كار به ناچار كمي ضربه مي خورند و خراش برمي دارند. در اين زمينه، عملكرد تجهيزات است كه اهميت دارد، نه زيبايي بي عيب و نقص آنها.

شما همچنين مي توانيد قبل از حضور در نمايش با جستجوي عكس هاي موجود از تور يك گروه موسيقي، يا تورهاي گذشته در اينستاگرام يا فيسبوك، يك مزيت اضافي به دست آوريد. به عنوان مثال، آيا خواننده معمولا ميكروفون را در يك دست خاص نگه مي دارد؟ اين ممكن است بدين معني باشد كه شما براي گرفتن عكس هاي واضح و غير مبهم از چهره آنها بايد در طول شب در سمت خاصي از آنها قرار بگيريد.
[عكاسي از كنسرت]

عكس گرفتن از فاصله دور نيز مي تواند نتايج عالي به همراه داشته باشد، به خصوص زماني كه اجرا شامل آتش بازي باشد.

آيا يكي از اعضاي گروه موسيقي به طور خاص عادت به ايجاد حالات چهره خنده دار يا پريدن در هوا دارد؟ شما بايد براي گرفتن عكس هاي جالب، در طول نمايش به دقت آنها را زير نظر داشته باشيد. يا شايد در يك تاريخ ديگر نمايش آتش بازي هم وجود داشته باشد؟ آماده شويد تا در طول اجرا كمي عقب بايستيد تا بتوانيد عكس هاي هيجان انگيزي از شعله ها يا صحنه پوشيده از دود بگيريد.
بهترين تنظيمات دوربين براي عكاسي از موسيقي زنده

در عكاسي موسيقي، انتخاب تنظيمات مناسب گاهي اوقات مي تواند يك چالش باشد، و اغلب، تنظيماتي كه براي يك نمايش مناسب است براي يك نمايش ديگر به كمي تغيير نياز دارد – حتي اگر هر دو در يك سالن باشند.

در اينجا تنظيمات اصلي دوربين را براي شما شرح خواهم داد.
مُد نوردهي

در محيط پر جنب و جوش كنسرت، مهم ترين چيز به نظر من اين است كه آنقدر با كنترل دوربينتان آشنايي داشته باشيد كه عملكرد آن طبيعي به نظر برسد. به همين دليل، من تصميم گرفتم هميشه در مُد نوردهي دستي عكس بگيرم، چون از اين كه خودم بتوانم سرعت شاتر، ديافراگم و ايزو را در واكنش به نور در حال تغيير تنظيم كنم، لذت مي برم.
[عكاسي از كنسرت]

مُد اولويت ديافراگم يا دستي هر دو به طور معمول براي عكاسي از موسيقي زنده استفاده مي شوند.

برخي از عكاسان كنسرتي كه من مي شناسم ترجيح مي دهند با استفاده از مُد اولويت ديافراگم عكس بگيرند، كه در آن مي توانند ديافراگم و سطح ايزو را تنظيم كنند، و سپس در صورت لزوم از جبران نوردهي به جاي آن استفاده كنند. هر دو روش مي تواند نتايج خوبي داشته باشد.

مزيت استفاده از مُد دستي، كنترل كامل بر نوردهي است، به طوري كه وقتي سيستم نورسنجي دوربين به اندازه كسري از ثانيه نور را اشتباه محاسبه كرد تعجب نكنيد، اما عيب آن مدت زماني است كه طول مي كشد تا تغيير ايجاد شود.

مزيت استفاده از مُد اولويت ديافراگم، كنترل نوردهي سريع تر و كمتر پيچيده است كه اجازه مي دهد شما بيشتر بر روي تركيب بندي تمركز كنيد، اما عيب آن اين است كه گاهي اوقات كم يا زياد نوردهي مي كند.
ديافراگم

به طور كلي، من معمولا سعي مي كنم ديافراگم را حدود f/2.8 نگه دارم كه اجازه ورود مقدار زيادي نور به داخل سنسور را مي دهد، در حاليكه عمق ميدان را حفظ مي كند كه بخش عمده سوژه را در فوكوس نگه مي دارد. در سالن هاي تاريك من ديافراگم را بر روي لنزهايي كه اين قابليت را دارند تا f/1.8 باز مي كنم، در حاليكه در سالن هاي روشن و در جشنواره هاي فضاي باز، ممكن است آن را تا f/5.6 باريك كنم تا تصاوير شارپي به دست آورم كه هنوز هم يك پس زمينه مات دارند.
[عكاسي از كنسرت]
سرعت شاتر

به عنوان حداقل مقدار، من سعي مي كنم از كاهش سرعت شاتر به زير ۱/۲۰۰ ثانيه جلوگيري كنم تا از واضح و شارپ شدن همه چيز در عكس ها به جز سوژه هاي به سرعت در حال حركت مطمئن شوم. در جايي كه اعضاي گروه موسيقي به طور خاص فعال باشند، يا جايي كه نور اجازه دهد، سعي مي كنم اين مقدار را به ۱/۵۰۰ ثانيه، و گاهي اوقات حتي بيشتر از آن افزايش دهم.

اگر قرار باشد براي به دست آوردن يك تصوير به خوبي نوردهي شده در ۱/۲۰۰ ثانيه تلاش كنم، ترجيح مي دهم سطح ايزو را به قيمت ايجاد نويز تصوير افزايش دهم، به جاي اين كه وضوح تصوير را به دليل افزايش ماتي حركتي از دست بدهم.
ايزو

هنگامي كه من وارد اكثر سالن ها مي شوم، با حساسيت ايزوي ۱۶۰۰ شروع به كار مي كنم – تنظيماتي كه مي دانم مقداري نويز ايجاد مي كند كه از نطر من قابل قبول است – و در صورت لزوم آن را بيشتر مي كنم تا من را به حداقل سرعت شاتر و ديافراگم ذكر شده در بالا برساند.
[عكاسي از كنسرت]

در شرايط روشن، كه در آن مي توانم ديافراگم را بسته تر كرده و سرعت شاتر را افزايش دهم، سعي مي كنم ايزو را به ۴۰۰ يا ۸۰۰ كاهش دهم تا نتايج حتي تميز (واضح) تري به دست آورم.
فوكوس كردن

به طور معمول، حساس ترين نقطه فوكوس خودكار يك دوربين نقطه مركزي آن است، و به همين دليل، من معمولا مُد فوكوس تك نقطه اي (single point) دستگاهم را فعال كرده، و بر روي نقطه مركزي تنظيم مي كنم. به اين ترتيب، قبل از تركيب بندي و گرفتن عكس، مي توانم دكمه شاتر را تا نيمه فشار دهم تا بر روي چهره سوژه فوكوس كنم.

عكاسان ديگر گاهي اوقات تصميم مي گيرند سوژه خود را با فوكوس پيوسته دنبال كنند، يا بعد از اين كه اول در مورد تركيب بندي تصميم گرفتند، به سرعت نقطه فوكوس خود را تغيير دهند. اين تكنيك ها هم مي توانند كارساز باشند، اما در نور كم، گاهي اوقات مي تواند به عكس هايي با فوكوس اشتباه منجر شود. همه اين روش ها را امتحان كنيد و ببينيد كدام يك از آنها براي شما طبيعي تر به نظر مي رسد، و كدام يك به نرخ عكاسي بهتري با دوربين خاص شما منجر مي شود.
مُد نورسنجي

من معمولا هميشه دوربينم را بر روي گزينه نورسنجي نقطه اي (spot-metering) تنظيم مي كنم، مگر اين كه بخواهم يك تصوير عريض يا وايد از كل سالن يا صحنه بگيرم.
[عكاسي از كنسرت]

نورسنجي نقطه اي تنها از بخش كوچكي از كادر براي محاسبه نوردهي صحيح استفاده مي كند.

با اعمال اين گزينه به ناحيه فوكوس در مركز كادر، زماني كه بر روي چشم يك هنرمند فوكوس مي كنم، آن ناحيه با حداكثر دقت نوردهي مي شود. بسياري از سناريوها تفاوت هاي بزرگي بين هايلايت ها و سايه ها دارند، كه مي تواند سيستم نورسنجي دوربين را از كار بياندازد، اما اين روش به طور كلي براي من جواب مي دهد.

لنزك: به عنوان يك آموزش تكميلي ديگر براي مبحث نوردهي در كنسرت، مطلب «آموزش تنظيمات دوربين براي مبتديان عكاسي از كنسرت» را مطالعه نماييد.
سرعت عكاسي پشت سر هم

من به طور كلي سرعت عكاسي پشت سر هم دوربينم را بر روي گزينه كم پيوسته (continuous low) تنظيم مي كنم. اين به من اجازه مي دهد تا با پايين نگه داشتن دكمه شاتر به سرعت چند عكس پشت سر هم بگيرم، اما با سرعتي كه كمي تفاوت در حركات يا حالات سوژه ديده مي شود، به طوري كه در نهايت به ده عكس با ظاهر يكسان نمي رسم.

اگر ببينم كه به نظر مي رسد يك هنرمند مي خواهد از روي چيزي بپرد، آن وقت سرعت عكاسي پشت سر هم دوربينم را به بالاي پيوسته (continuous high) تغيير خواهم داد.
نوع فايل

Raw، Raw، Raw. اگر مي خواهيد در طول پردازش بهترين نتايج را به دست آوريد، اطلاعات فايل بسيار بيشتري كه در يك فايل Raw در مقايسه با يك فايل JPEG ذخيره مي شود ضروري است.
[عكاسي از كنسرت]

براي به دست آوردن حداكثر انعطاف پذيري، فرمت فايل هاي خود را به Raw تغيير دهيد.

مهم نيست چقدر عكاس موسيقي شايسته اي باشيد، شما هيچ وقت نمي توانيد تمام نوردهي هايي كه ثبت مي كنيد را عالي به دست آوريد. فايل هاي Raw محدوده بيشتري براي بازگرداندن جزئيات در هايلايت ها و سايه ها نسبت به يك فايل JPEG فراهم مي كنند، و همچنين به شما اجازه مي دهند تا براي به دست آوردن نتايجي كه طبيعي به نظر برسند، ميزان كاهش نويز اعمال شده به تصاوير را كنترل كنيد.
آموزش كادربندي در عكاسي از كنسرت

خب شما چيدمان و تنظيمات خود را انتخاب كرده ايد – اكنون وقت آن است كه در مورد اين كه چه تصاويري بايد بگيريد، و چطور عكاسي از كنسرت را كادربندي كنيد، صحبت كنيم.

تنوع كليد كار است. مهم نيست از چه لنزي استفاده مي كنيد، سعي كنيد در هر نمايش در تمام جهات و با انواع تركيب بندي ها عكس بگيريد، به طوري كه در نهايت مجموعه اي از عكس هايي به دست آوريد كه توجه بينندگان را جلب مي كنند، و كاربردهاي بالقوه زيادي در رسانه هاي ديگر دارند.

يك عكس نزديك از چهره مرد يا زن جلويي ممكن است يك پرتره چاپي عالي شود، اما اگر تمام چيزي كه شما مي گيريد صدها تصوير مشابه باشد، چيز زيادي در مورد خود كنسرت، مانند جو يا مخاطبان آن نشان نخواهيد داد. سعي كنيد به سوژه ها نزديك شويد تا عمق دراماتيك بيشتري به دست آوريد، يا به صورت وايد عكس بگيريد و تعامل كل گروه را نشان دهيد.
[عكاسي از كنسرت]

تنها از گروه موسيقي عكس نگيريد؛ ثبت مخاطبان را نيز در نظر بگيريد.

فراموش نكنيد مخاطباني كه از نمايش لذت مي برند را نيز ثبت كنيد، و چند تصوير با جزئيات از ليست آهنگ ها و آلات موسيقي هم بگيريد. اگر يك مجموعه عكس بگيريد كه شامل تمام اين چيزها باشد، چيزي خواهيد داشت كه براي همه جذاب است.

حواستان به درهم ريختگي هاي روي صحنه باشد، و سعي كنيد از قرار دادن ميكروفون ها و پايه هاي آنها، قسمت هايي از آلات موسيقي و اعضاي ديگر در جلوي نقطه كانوني تصويرتان اجتناب كنيد، چون آنها حواس پرتي ايجاد مي كنند و باعث مي شوند عكس ها نسنجيده و غير حرفه اي به نظر برسند.


نتيجه گيري

مانند تمام سوژه هاي عكاسي ديگر، هرچه بيشتر از موسيقي زنده عكس بگيريد، در اين كار بهتر مي شويد. با كسب تجربه، نه تنها مي توانيد هنگام انتخاب تنظيمات سريع تر به موقعيت ها واكنش نشان دهيد، بلكه بهتر مي توانيد كاري را كه يك هنرمند ممكن است بعد از آن انجام دهد احساس كنيد، به اين معني كه آماده خواهيد بود تا به محض اين كه اتفاق افتاد يك عكس عالي از آن بگيريد.

انتظار نداشته باشيد كه در هر نمايش تصاوير برنده جايزه بگيريد، و اگر كسي عكسي گرفت كه شما نگرفتيد، افسرده نشويد. اگرچه عوامل زيادي خارج از كنترل شماست، اما هميشه هنگام عكاسي از موسيقي زنده يك عنصر شانس وجود دارد. از همه مهمتر اين كه از كار خود لذت ببريد!

نويسنده: مت هيگز (Matt Higgs)

منبع:

لنزك